1979-cu ildə İranda inqilabın nailiyyətlərini qorumaq üçün yaradılmış İslam İnqilabı Keşikçiləri Korpusu (SEPAH) bir neçə onilliklər ərzində qlobal miqyasda hərbi-siyasi təşkilata çevrilib. Bu gün SEPAH İranda mövcud siyasi rejimin qorunub saxlanmasında mühüm rol oynayır və onun zabitləri öz ölkələrinin hüdudlarından kənarda da müxtəlif vəzifələri yerinə yetirirlər. ABŞ bu təşkilatı terrorçu kimi tanıyıb, İsrail onu öz təhlükəsizliyinə əsas təhdid hesab edir. Lakin Rusiya ordusu Suriyada terrorçulara qarşı mübarizədə SEPAH ilə fəal əməkdaşlıq edir. SEPAH-ın nüfuzunun necə artdığını, onun xarici layihələrinin “baş memarı”na kimin çevrildiyini, kəşfiyyat xidmətləri və ABŞ ordusunun SEPAH rəhbərlərini niyə “ovladığını” “Lenta.ru” araşdırıb. AYNA sözügedən araşdırmanı istinadla təqdim edir:
İnqilabın radikal gəncliyi
SEPAH 1979-cu ilin fevralında İranda İslam inqilabının qələbəsindən qısa müddət sonra ölkənin sonuncu şahı (2500 illik monarxiyanın sona çatmasına səbəb olan) Məhəmməd Rza Pəhləvinin devrilməsində fəal iştirak edən radikal dindar gənclərdən yaradılıb. Onun funksiyaları hətta İran İslam Respublikasının Konstitusiyasında da öz əksini tapıb.
“Qələbədən sonrakı ilk günlərdə yaradılmış SEPAH inqilabın mühafizəsini həyata keçirmək funksiyasını yerinə yetirir. Silahlı qüvvələrin digər qollarına münasibətdə SEPAH-ın funksiyaları və vəzifələri qanunla müəyyən edilir və onların qardaşlıq əməkdaşlığı və qarşılıqlı fəaliyyətinə xüsusi diqqət yetirilir”, - hazırkı Əsas Qanunun 150-ci maddəsində deyilir.
Əslində, lap əvvəldən sırf İslam Respublikasının ali lideri Ayətullah Ruhullah Xomeyniyə tabe olan bu struktur istənilən dövlət üçün - polis, dövlət təhlükəsizlik orqanları və ordu üçün ənənəvi təhlükəsizlik qüvvələrinə alternativ kimi düşünülmüşdü. .
Təhlükəsizlik qüvvələri tərəfindən qiyam baş verərsə və ya hökumətə qarşı kütləvi etirazları yatırmaqdan imtina edərsə, SEPAH qüvvələri müdaxilə etməlidir. Yeri gəlmişkən, təşkilatın ikinci qeyri-rəsmi adı İranın ruhani rəhbərliyinin keşikçisi mənasında “Pasdaran”, yəni keşikçidir.
İran-İraq cəbhəsində, Qəsrə Şirin, İran, 13 oktyabr 1980-ci il yaxınlığında, G3 avtomatik hücum tüfəngi olan inqilabçı mühafizəçi
Artıq 1980-ci ildə, İraqla müharibə başlayandan sonra, "qeydiyyatçı" birləşmələr döyüş əməliyyatlarında fəal iştirak etdilər. Müharibənin ilkin mərhələlərində bunlar ən peşəkar döyüşçülər olmasa da, İranı və bu yaxınlarda qalib gələn İslam inqilabının dəyərlərini müdafiə etmək üçün kifayət qədər ideoloji və motivasiyalı idilər. Şiddətli döyüşlər zamanı SEPAH ağır itkilər verib. Bəzən gənc “Pasdaran” döyüşçüləri yalın əllərlə İraq tanklarına hücum edirdilər. Bu, onların fanatizmi idi.
“Mən on beş günlük bir missiya ilə [İran-İraq] müharibəsinə girdim və sona qədər orada qaldım. (...) Hamımız gənc idik və inqilaba xidmət etmək istəyirdik”, - deyə general-leytenant və SEPAH-ın Əl-Qüds Qüvvələrinin komandanı olmuş, İraqda öldürülmüş Qasım Süleymani demişdi.
Prezident Mahmud Əhmədinejadın (2005-ci ildən 2013-cü ilədək hakimiyyətdə olan) dövründə texniki, maliyyə və siyasi baxımdan “qəyyumların” əhəmiyyətli dərəcədə güclənməsi baş verdi. Bu müddət ərzində ölkədə gənclərin kütləvi etiraz aksiyaları keçirilib.
Əhmədinejad hakimiyyətini qorumaq üçün əsas güc SEPAH idi. Gəncliyində İslam inqilabının iştirakçısı olduğu üçün o, təbii ki, şahın polisi və ordusunun tədricən hakimiyyətə tabe olmağı dayandıraraq etirazçıların tərəfinə keçdiyini xatırlayırdı.
2009-cu ildə ikinci dəfə prezident seçildikdən sonra bütün ölkədə kütləvi etirazlar başladı. Onların yatırılmasında əsas qüvvə SEPAH idi. “Keşikçilər” kifayət qədər vəhşicəsinə hərəkət etdilər. Xüsusilə hüquq müdafiəçiləri onları həbs edilmiş nümayişçilərə təcavüz etməkdə ittiham ediblər. Nümayişləri dağıtmaq üçün SEPAH tərəfindən odlu silahlardan istifadə edilib.
Son anti-hökumət etirazları zamanı - 2022-ci ilin payızında - mühafizə dəstələri yenidən etirazçılara qarşı çıxan əsas qüvvəyə çevrildi. Bu dəfə onlar təkcə odlu silahlardan deyil, zirehli texnikadan da istifadə etdilər. Məsələn, etirazları yatırmaq üçün Təbrizdə zirehli hərbi texnikadan istifadə olunurdu.
Lakin etirazçıları sakitləşdirmək üçün hakimiyyətin tək gücü çatmadı. Onlar güzəştə getməli idilər. Əxlaq polisi adlanan polisin patrulları küçələrdən yoxa çıxdı, ictimai yerlərdə hicabsız görünən qadın və qızlar artıq saxlanılmadı (mitinqlərin əsas səbəbi hicabın məcburi olması idi), polis isə demək olar ki, küçələrdən yoxa çıxdı.
Tehranda etiraz aksiyası zamanı polis motosikleti yandı - İran, 19 sentyabr 2022
Hökumət iri şəhərlərdə asayişin qorunmasını SEPAH bölmələrinə həvalə etdi. Əsas yolayrıclarında xüsusi qoruyucu vasitələr geyinmiş “keşikçilər” yerləşdirildi. Onlar qabaqlayıcı həbslər həyata keçirməyiblər, lakin hökumət əleyhinə nümayişçilər qəfildən toplaşmağa başlasalar, polisdən daha tez və peşəkar şəkildə toqquşmalara girə bilərdilər.
SEPAH-ın hazırkı gücü ilə bağlı rəsmi məlumat yoxdur - bəzi hesablamalara görə, SEPAH-ın əsgərlərinin sayı 125 minlə 210 min nəfər arasındadır. “Gözətçilərin” öz artilleriya, raket, zirehli, hava və dəniz birləşmələri var.
Onlar həmçinin müdafiə kompleksindəki ən mühüm zavodlardan bir neçəsinə nəzarət edirlər. Qərb kəşfiyyat xidmətlərinin məlumatına görə, onlar İranın nüvə proqramına da nəzarət edirlər. SEPAH 1989-cu ildən Ayətullah Əli Xamenei olan İslam Respublikasının Ali Ruhani Rəhbərinə tabe olaraq qalır. Quruluşa birbaşa baş komandan rəhbərlik edir. 2019-cu ildən bu şəxs general-leytenant Hüseyn Salamidir.
İrandan kənarda əməliyyatlar
Lakin əlbəttə ki, İran daxilində etirazların yatırılması və 1980-ci illərdə İraqa qarşı müharibədə iştirak SEPAH-ı qlobal əhəmiyyətə malik güc strukturuna çevirmədi. Korpus İslam Respublikasından kənarda apardığı əməliyyatlar sayəsində belə olub. Bu cür əməliyyatları həyata keçirmək üçün hələ 1980-ci ildə Pasdaranda xüsusi bölmə yaradıldı - əvvəlcə "Departament 900", sonra isə "Əl-Qüds" (Fars və ərəb dillərində Qüdsün adı) adlandırıldı.
İslam inqilabının qələbəsindən və Əfqanıstanda sovet birləşmələrinə qarşı islamçı hərbi əməliyyatların başlamasından sonra müsəlman ölkələrində İslam radikalizminin sürətlə böyüməsi başladı.
1980-ci illər müxtəlif hərbiləşdirilmiş və İslamın terrorçu təşkilatlarının yaranması və formalaşması dövrü oldu. İran rəhbərliyi “qardaşları” dəstəkləmək qərarına gəldi.
İran dünyanın əsas şiə ölkəsi olduğu üçün “Əl-Qüds”ün ilk işi şiə radikal təşkilatlarını təşkil etmək və dəstəkləmək olub. Bölmənin döyüşçüləri və zabitləri həzaralardan (həzaralər şiə İslamı qəbul edirlər) ibarət “Hizb-e-Vahdat” qrupuna kömək etmək üçün qonşu Əfqanıstana daxil olublar. Onlar o zaman Əfqanıstanda ən yoxsul və ən az təhsilli etnik qruplardan biri idi və ölkə əhalisinin 7-10 faizini təşkil edirdi. Onlar hədsiz dərəcədə dindar idilər və qədim ənənələrə ciddi riayət edirdilər. Onları kommunistlərin inanclarına və adət-ənənələrinə qəsd etdiklərinə inandırmaq çətin deyildi. Buna görə də İran Qumunda dini təhsil almış Əbdül Əli Məzarinin başçılıq etdiyi “Hizbe-i-Vahdat” sovet qoşunlarına və sovetyönlü Əfqanıstan hökumətinə qarşı aktiv hərbi əməliyyatlar aparırdı.
İran-Əfqanıstan sərhədi yaxınlığında, Torbat-e-Cam şəhəri yaxınlığında böyük hərbi təlim zamanı SEPAH əsgərləri - 2 sentyabr 1998-ci il
1975-ci ildən Livanda vətəndaş müharibəsi gedir. Əvvəlcə münaqişənin əsas tərəfləri İsraildən ölkəyə köçmüş fələstinlilər və xristian hökuməti idi. 1980-ci illərdə əvvəllər bitərəf qalan yerli şiələr döyüşlərə qoşulmağa başladılar.
“Əl-Qüds” Qüvvələri Livanda da peyda olub. Qərb kəşfiyyat orqanları iddia edir ki, məhz onlar döyüşə ən hazır şiə təşkilatını - Hizbullahı təşkil ediblər.
Təşkilat 1982-ci ildə yaradılıb. Üç il sonra o, üç əsas tezisdən ibarət olan bir manifest nəşr etdi: “Livandan istənilən müstəmləkə qurumlarının qovulması”, Livan xristian qruplarının cinayətlərinə görə məsuliyyətə cəlb edilməsi və ölkədə İslam rejiminin qurulması idi.
Ümumiyyətlə, bu, İranın mənəvi rəhbərliyinin Livandakı vəziyyətlə bağlı səsləndirdiyi tezislərin təkrarıdır. Amerikalı Yaxın Şərq üzrə mütəxəssis Adam Schatz Hizbullahın tarixini araşdırarkən yazıb ki, ilkin mərhələdə qrupun döyüş qabiliyyətini qorumaq üçün SEPAH Livana 1,5 min döyüşçüsü göndərib. 1990-cı ildə Livan vətəndaş müharibəsinin sonunda Hizbullah münaqişənin əsas tərəflərindən birinə çevrildi və ölkədə hakimiyyətin bölüşdürülməsində iştirak etdi. Və bu günə qədər qrup Livandakı təsirini qoruyub saxlayır və İranın əsas proksi strukturlarından biridir.
Bəzi məlumatlara görə, 1990-cı illərin ortalarında Qüds qüvvələri Bosniya müharibəsi zamanı da müsəlmanları silahla təmin edib. Bundan əlavə, Hizbullah müsəlmanları dəstəkləmək üçün 150 döyüşçü göndərib. Təbii ki, bosniyalı müsəlman qoşunlarının formalaşmasında nə İran silahlarının tədarükü, nə də təcrübəli livanlı döyüşçülərin iştirakı əsas rol oynadı. Onlarla müsəlman və Qərb dövlətləri tərəfindən gizli və ya açıq şəkildə dəstəklənirdilər və müharibənin sonunda NATO qoşunları açıq şəkildə onların tərəfinə keçdi. Buna baxmayaraq, iranlıların və onların vəkillərinin Bosniyada görünməsi onların geniş ambisiyalarından xəbər verirdi.
İranın xarici siyasət ambisiyaları 2003-cü ildə ABŞ-ın İraqa müdaxiləsindən və 2011-ci ildə Suriyada vətəndaş müharibəsinin başlamasından sonra tam reallaşdı. Amerikalılara və onların yaratdıqları, İrana qarşı dost olmayan İraq hökumətinə qarşı çıxmaq üçün Qüds Qüvvələri müxtəlif şiə qrupları yaradıb gizli şəkildə silahlandırdı (“Pew” Araşdırma Mərkəzinin məlumatına görə, iraqlıların 55 faizə qədəri şiədir).
“Şiə qurşağı”nın yaradılması
Qeyd edək ki, bu qruplaşmalar ABŞ Silahlı Qüvvələrinin qanını ciddi şəkildə qaraldıblar. Təkcə onu demək kifayətdir ki, işğalçı qüvvələrə qarşı ilk böyük mütəşəkkil müqavimət məhz şiə birləşmələri tərəfindən 2004-cü ildə başlayıb.
Çox sonra sünni yaraqlılar işğalçı qüvvələrə qarşı genişmiqyaslı döyüşə qoşulublar. Lakin şiələr və sünnilər bir-birləri ilə qarşılıqlı əlaqədə olmadılar ki, bu da sonradan İraqda şiələrə düşmən olan “İraq və Şam İslam Dövləti” (İŞİD) terror təşkilatının yaranmasına səbəb oldu.
Bundan əvvəl “Əl-Qüds” bir sıra ərəb ölkələrinin, eləcə də ABŞ və Böyük Britaniyanın dəstəklədiyi radikal sünni qruplarının devirməyə çalışdığı Suriya Prezidenti Bəşər Əsədə hərbi dəstək verməyə nail olub.
Bəşər Əsəd İranın çoxdankı müttəfiqi idi. İranlılar hərbi mütəxəssisləri ilə birlikdə Livanda Hizbullaha yardım etməyə davam edirdilər. Deməli, İslam Respublikası onun rejimini qoruyub saxlamaqda son dərəcə maraqlı idi.
Ayətullah Əli Xamenei Tehranda 19 noyabr 2023-cü il SEPAH Aerokosmik Qüvvələrinin Nailiyyətləri Sərgisində görüş zamanı çıxış edir
“Əl-Qüds” bölmələri Suriya hökumət qüvvələrinə təlim keçib və silahlar İrandan Dəməşqə çatdırılıb. Hizbullah döyüşçüləri də bir neçə cəbhədə Əsəd əleyhdarı qüvvələrə qarşı döyüşdülər. Fatimiyyun briqadası İranda yaşayan əfqan həzaralarından yaradılıb və onlar da hökumətin tərəfində döyüşlərdə iştirak ediblər. Suriya hökumətinə kömək etmək üçün qonşu İraqdan şiə birləşmələri gəlib.
“Biz amerikalılar kimi deyilik. Biz dostlarımızı tərk etmirik”, - deyə SEPAH “Əl-Qüds”ün komandanı olmuş Qasım Süleymani demişdi.
Bu dövrdə 2000-ci ildən “Əl-Qüds” Qüvvələrinə komandanlıq edən general Qasım Süleymaninin adı Qərb mediasında getdikcə daha çox çəkilməyə başladı. O İranın Bəşər Əsədə yardımının təşkilində əsas fiqur adlandırılırdı. Generalın özü xüsusilə mediada görünmür və müsahibə vermirdi. Adətən yalnız İran rəhbərliyinin və SEPAH generallarının iştirakı ilə keçirilən rəsmi mərasimlər zamanı foto və videoya çəkilirdi.
2014-cü ilin birinci yarısında İŞİD-in artan gücü Suriya ərazisinin demək olar ki, üçdə birini və İraqın yarısını ələ keçirdikdən sonra Qasım Süleymani İraqda getdikcə diqqət çəkdi. Onun rəhbərliyi altında İraqdakı müxtəlif şiə birləşmələrindən vahid “Həşd əş-Şaabi” meydana çıxdı - formal olaraq ölkənin Daxili İşlər Nazirliyinin strukturuna daxil oldu, faktiki olaraq yalnız İrandan olan komandirlərinə və müşavirlərinə tabe idi.
“Suriya ordusu faydasızdır! Mənə bir bəsic (SEPAH tərkibindəki İran hərbiləşdirilmiş milisi) briqadası verin və mən bütün ölkəni fəth edim”, - Süleymani çıxışlarının birində qeyd etmişdi.
Amerikalı təlimatçılar tərəfindən yaradılan İraq hökumət ordusu bir-birinin ardınca şəhərləri təslim edərkən, “Həşdi əş-Şaabi” birlikləri inadla müqavimət göstərdilər. 2014-cü il iyunun ortalarında “Əl-Qüds” zabitləri də daxil olmaqla İraq şiələri İŞİD-in işğal etdiyi ərazilərə əks hücuma keçdi. Məhz o zaman “şiə qurşağı” ifadəsi meydana çıxdı. Bu, Tehrandan Bağdad və Dəməşq vasitəsilə Beyruta qədər bir kəmər demək idi. İraq, Suriya və Livan əraziləri hərbiləşdirilmiş müvəkkilləri vasitəsilə birbaşa İranın nəzarəti altına keçdi.
Bağdadda, İraqda Qüds Günü qeyd edilir - 26 avqust 2011-ci il
Amma İran əldə edilən nailiyyətlərlə qane olmur. Qasım Süleymaninin şəxsən ən təsirli uğurlarından biri odur ki, Rusiya rəhbərliyini Bəşər Əsədi dəstəkləmək üçün öz qoşunlarını göndərməyə inandıra bildi.
Qasım Süleymani Rusiyada
Qeyd edək ki, Süleymani 1957-ci ildə Kirman əyalətində anadan olub. İslam inqilabında fəal iştirak edib. 1979-cu ilin mayında SEPAH yaradılanda ona qoşulub. Sonra İran-İraq müharibəsində iştirak edib. Təşkilatçılıq bacarığı və iraqlılara qarşı cəsarətli əməliyyatlarda iştirakı sayəsində karyera nərdivanını sürətlə qalxıb. Müharibənin sonunda, 30 yaşında 41-ci Piyada Diviziyasına komandirlik edib. 1990-cı illərdə ona Əfqanıstandan sızan heroin qaçaqmalçılarına qarşı mübarizə aparan bölmələrə komandanlıq həvalə edilib. Və 2000-ci ildə, yuxarıda qeyd edildiyi kimi, Qasim Süleymani “Əl-Qüds” Qüvvələrinə rəhbərliyə təyin olunub.
“Reuters”in Yaxın Şərqdəki yüksək vəzifəli rəsmilərə istinadən verdiyi məlumata görə, Süleymani 2015-ci ilin iyulunda Moskvaya gedib və orada Rusiya Prezidenti Vladimir Putin və müdafiə naziri Sergey Şoyqu ilə görüşüb. Və onları rus bölmələrinin Suriyaya getməli olduğuna inandıra bilib.
“Süleymani masanın üzərinə Suriyanın xəritəsini qoyub. Ruslar vəziyyətin kəskin şəkildə pisləşməsindən, Əsəd rejimi üçün ciddi təhlükənin olmasından çox narahat idilər. İranlılar onları inandırdılar ki, təşəbbüsü ələ keçirmək olar. Süleymani sonra hər şeyin itirilmədiyinə əmin olmaqda mühüm rol oynadı”, “Reuters” 6 oktyabr 2015-ci il tarixli “İranlı general Moskvaya Suriya hücumunu necə planlaşdırdı?” başlıqlı məqaləsində yazırdı.
Bir şiə döyüşçü Suriyanın Dəməşq yaxınlığındakı Hədidə qəsəbəsində cəbhə xəttində dayanıb - 22 noyabr 2013-cü il.
Türkiyə Silahlı Qüvvələri 2015-ci ilin sentyabrında Rusiyaya məxsus Su-24-ü vurduqdan və o Əsəd əleyhinə qüvvələrin nəzarətində olan əraziyə düşdükdən sonra sağ qalan pilot Konstantin Muraxtinin təxliyəsi üçün Suriya və Rusiya bölmələrinin hərəkətlərini əlaqələndirən Qasım Süleymani olub.
İllər keçdikcə “Əl-Qüds” komandiri getdikcə ictimai xadimə çevrildi: o hələ də mediaya müsahibə verməsə də, onun Suriya və İraqdakı cəbhələrin ən çətin sektorlarında müxtəlif bölmələrdən olan döyüşçülərlə fotoları tez-tez sosial şəbəkələrdə görünürdü. Hətta onun və İraq şiə milislərinin üzvlərinin Amerika əsgərlərinin yanından keçməsinin fotoşəkilləri də dərc olunub. Baxmayaraq ki, o vaxta qədər ABŞ onu sanksiya siyahısına salmışdı.
Düzdür, zaman keçdikcə iranlı generalın yanında fotoşəkillərdə görünənlərin tezliklə öldüyünə dair məlumatlar yayıldı. Ancaq burada nəyisə təsdiqləmək və ya təkzib etmək çətindir.
Yeni era
2017-ci ildə ABŞ Prezidenti seçilən Donald Tramp Qasım Süleymanini Yaxın Şərqin ən təhlükəli şəxslərindən biri hesab edirdi. Qərbdəki bütün casuslar arasında o xüsusi bir kateqoriyaya, həm nifrət etdiyi, həm də heyran qaldığı bir düşmənə mənsub görünür.
İraqda İŞİD-in məğlub edilməsindən sonra şiə birləşmələri əhəmiyyətli ərazilərə nəzarət edirdi. İran hərbi müşavirləri Suriyada Bəşər Əsədin qüdrətinin qorunub saxlanmasına və möhkəmlənməsinə töhfə verdilər, İranın müvəkkil Hizbullahı ABŞ-dakı müttəfiqi üçün əsas təhlükələrdən birini təşkil etdi. İranlılar HƏMAS-dan olan Fələstinli radikalları və Amerikanın digər müttəfiqi Səudiyyə Ərəbistanına qarşı uğurla müharibə aparan Yəmən Husilərini dəstəklədilər.
ABŞ kəşfiyyat orqanları bütün bunların əsas memarı general Qasım Süleymani olduğuna əmin idi. 2019-cu ildə ABŞ hakimiyyəti SEPAH-ı terror təşkilatı kimi tanıyıb - yəni qanuni olaraq Amerika hüquq-mühafizə orqanları təşkilatda iştirak edən şəxsləri məhv etmək hüququ əldə edib.
3 yanvar 2020-ci ildə Amerika PUA-sı Bağdad hava limanından çıxarkən generalın olduğu korteji vurdu. Bu əməliyyatın cəsarətli olması dünyanın bir çox siyasətçiləri arasında çaşqınlıq yaradıb. Donald Tramp İran “qvardiyasının” çıxarılmasını dekabrın sonunda iranpərəst şiə milislərin Şimali İraqdakı Amerika bazasını atəşə tutması ilə əsaslandırıb.
Aydındır ki, bu, sadəcə, formallıqdır. ABŞ çox təhlükəli düşməndən xilas olmaq istəyirdi. Görünür, onlar bunun “Əl-Qüds” Qüvvələrini və bütövlükdə SEPAH-ın zəiflədəcəyinə ümid edirdilər.
Qasım Süleymaninin öldürülməsinə cavab olaraq İran İraqdakı Amerika bazalarına geniş raket zərbələri endirib. Bununla belə, bu simvolik xarakter daşıyırdı - heç bir Amerika əsgəri öldürülmədi, bir neçə onlarla yalnız mərmi zərbəsi aldı. İran heç vaxt ABŞ-a qarşı genişmiqyaslı hərbi əməliyyatlar keçirmək qərarına gəlməyib.
Hizbullah döyüşçüsü Livanın Beyrut şəhərinin cənub ətraflarında iranlı general Qasım üleymaninin heykəlinin qarşısında dayanarkən qrupun bayrağını tutur - 4 yanvar 2022-ci il
ABŞ-ın ümidlərinə baxmayaraq, “Əl-Qüds” Qüvvələri komandirinin öldürülməsi SEPAH-ı zəiflətmədi. Bu gün SEPAH dünyanın ən nüfuzlu hərbi strukturlarından birini təmsil etməyə və təsir zonasını genişləndirməyə davam edir.
“Keşikçilər” Suriya və İraqda açıq fəaliyyət göstərir, Hizbullah və Yəmən husilərini dəstəkləməyə davam edir və onların emissarları Afrika və Cənubi Amerikada müşahidə olunub. Bəzi mənbələrə görə, SEPAH həm də oktyabrın 7-də HƏMAS-ın İsrailə hücumunu planlaşdırıb. İranın özündə, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, “qvardiyaçılar” mövcud siyasi rejimin qorunub saxlanmasında əsas rol oynamaqda davam edirlər.
Müəllif: Turan Abdulla - Mənbə: AYNA.az
diaaz.space
